Wrzosy kojarzą się głównie z jesienią, bo to czas, gdy cieszą one nasze oczy pięknymi barwami. Jednak nie możemy zapominać o nich również wiosną, ponieważ to właśnie wtedy odbywa się kluczowy zabieg pielęgnacyjny tej rośliny. Sprawdź, jak i kiedy przycinać wrzosy na wiosnę oraz dlaczego warto to robić. Grzegorz Pawlik Drzewko jabłoni trzeba przycinać, by uzyskać zrównoważone proporcje między wielkością korony, a obfitością kwitnienia i owocowania. Młode drzewka poddaje się corocznemu cięciu formującemu. Redakcja poleca TOP SINSAY Bestsellerowa Pościel w Promocji! Już Od 35,99 złZOBACZ RENEE Klapki Na Lato- Stylowe Wzory Skorzystaj z Rabatu!ZOBACZ SINSAY Pościel w Atrakcyjnej Cenie-Modne Wzory Top Wybór!ZOBACZ TOP RENEE Modne Sukienki w Super Cenach! Sprawdź Koniecznie!ZOBACZ TOP SINSAY Mata Chłodząca Dla Zwierząt Absolutny MUST HAVE!ZOBACZ BORN2BE Extra -40% Na Bestsellerowe Kapcie! Skorzystaj z Okazji!ZOBACZ REKLAMA Zgłoś nadużycie Trwa ładowanie... Udostępnij Udostępnij Podziel się Wyślij Komentarze Jak nawozić trawnik Rajska ketmia syryjska Mistrzowskie nawożenie trawnika Konkurs fotograficzny Kwitnąca łąka Wybór podkładki. Możesz przeszczepić dorosłą jabłoń do 15 lat – im młodsza, tym większe szanse na sukces. Oprócz dojrzałych drzew jako stado wykorzystuje się dziki dziki lub sadzonki odmiany. Roślinami innych gatunków często stają się rośliny: jarzębina, aronia, kalina i głóg. Zwiększają zimotrwalosc, ale prowadzą do Kiedy przycinać orzecha włoskiego, to temat nad którym głowi się większość osób mających orzechy włoskie. Znajomość terminów cięcia jest niezwykle ważna jeżeli chcemy mieć dużo orzechów lub foremną i symetryczną koronę drzewa. Cięcie trzeba jednak przeprowadzić w takim terminie aby z jednej strony nie narazić ciętych gałęzi na przemarznięcie, a z drugiej strony nie spowodować wycieku soków i ryzyka ewentualnej infekcji przez miejsca cięcia. Zatem kiedy najlepiej przycinać orzecha włoskiego? Orzech włoski jest drzewem, które w naturze dorasta do 20 metrów wysokości. Kora na pniu i konarach jest gładka i popielatoszara. Pędy są grube i silne. Orzechy włoskie preferują gleby żyzne i świeże. Stanowisko przede wszystkim powinno być osłonięte. Gatunek jest bardzo wrażliwy na mróz. W Polsce stosowany jest zarówno jako drzewo owocowe, stosowane w sadownictwie jak i drzewo ozdobne, sadzone w ogrodach, parkach. W obu przypadkach zastosowania orzecha włoskiego niezbędne jest prawidłowe cięcie, które pozwoli uzyskać dużo owoców i foremną koronę. O ile zasady techniki cięcia orzecha włoskiego są ogólnie znane, to dużo kontrowersji wywołuje temat kiedy przycinać orzecha włoskiego. Termin cięcia orzecha włoskiego jest tematem sporów od dłuższego czasu. Jedni specjaliści uważają, że idealną porą cięcia jest przełom lutego i marca oraz miesiąc sierpień inni zaś uważają, iż najlepszy jest okres od późnego maja do początku czerwca, gdy liście już rozwiną się na drzewie. Jeszcze inni polecają ciąć jesienią, gdy z drzew opadną już liście. Jedyne, co do czego specjaliści zgadzają się, to kiedy ciąć nowo posadzone orzechy włoskie – od około połowy maja. Zawsze jednak najlepsza pora na przycinanie orzecha włoskiego uzależniona jest od klimatu. Tam gdzie zimy są surowe cięcie musi zostać przeprowadzone w takim terminie, który zapewni najlepsze przygotowanie (zagojenie się) rany przed nadchodzącym okresem zimowym. Jest to szczególnie ważne ze względu na dużą wrażliwość na mróz orzecha włoskiego. Należy przyjąć ogólną zasadę, że orzecha włoskiego tniemy wtedy gdy rany będą goić się najszybciej. Warto również pamiętać o tzw. płaczu orzecha. Zjawisko to ma miejsce gdy po ścięciu pędów z ran zaczyna sączyć się przezroczysty płyn, przypominający łzy. To zjawisko jest niekorzystne, ponieważ przez ten płyn bardzo łatwo do drzewa wnikają wszelkie patogeny. Niestety w często polecanym terminie przycinania orzecha włoskiego na przedwiośniu dochodzi właśnie do takiego silnego wycieku soków. Dlatego warto poszukać lepszego terminu na cięcie orzecha włoskiego. Jak pokazują najnowsze doświadczenia w naszym kraju idealnym momentem na cięcie orzecha włoskiego przy największym minimalizowaniu wycieku soku jest okres, gdy młode przyrosty osiągną długość ok. 5 cm. Wtedy ciśnienie krążącego soku w pędach najbardziej spada co pozwala na najmniej ryzykowne cięcie. Gdy zaryzykujemy cięcie orzecha włoskiego podczas gdy soki mocno krążą w drzewie wtedy możemy mieć pewność, że wyciekający sok uniemożliwi gojenie się ran – będzie ono trwało długo, co zwiększa ryzyko wdarcie się choroby. Dlatego warto jest przypilnować okres, gdy sok zmniejsza swoje ciśnienie w tkankach. U nas przypada to na okres od drugiej połowy maja do początku czerwca, kiedy drzewo jest w stanie wyprodukować najwięcej tkanki bliznowatej – kalusa. Jest to zatem najlepszy termin aby przycinać orzecha włoskiego – zarówno egzemplarze młode, nowo posadzone, jak i starsze drzewa. Wszelkie zabiegi cięcia sanitarnego oraz formującego można bez przeszkód wykonywać w ciągu lata do końca sierpnia. Cięcie trawy ozdobnej wykonuje się nad powierzchnią gruntu około 10-20cm. Ta wysokość ważna jest zwłaszcza w przypadku wyższych gatunków – rozplenic, miskantów oraz traw pampasowych. Przy mniejszych roślinach można przyciąć o wiele niżej. Dla ładnego pokroju roślin staraj się ciąć trawy w kulisty kształt. przycięta Cięcie i formowanie drzew powinny być wykonywane we właściwym czasie i w odpowiedni sposób, aby zapewnić coroczne i obfite owocowanie. W ciągu ostatnich 15–20 lat intensyfikacja upraw sadowniczych, a szczególnie zwiększenie gęstości nasadzeń (fot. 1), spowodowały konieczność zmian także w tym obszarze agrotechniki sadów. Cięcie i formowanie to praca, która każdego roku zajmuje około 30–140 godz./ha, a jej metody są ciągle doskonalone. Dlatego warto pogłębiać wiedzę z tego zakresu i uczestniczyć w szkoleniach, seminariach oraz pokazach cięcia prezentowanych przez polskich i zagranicznych doradców, zwłaszcza z Holandii, Belgii i Niemiec (fot. 2). [envira-gallery id=”40412″] Jakość materiału szkółkarskiego O sadzie należy myśleć jeszcze przed jego założeniem. Dobre stanowisko, przygotowana i nawieziona gleba oraz dobrej jakości drzewka (na odpowiednich podkładkach) będą sprzyjać stabilnemu owocowaniu (fot. 3). Takie drzewka powinny mieć prawidłowo uformowaną koronę pierwszego piętra, z gałązkami zakończonymi pąkami kwiatowymi. Wtedy łatwiej jest je ciąć i formować. Przeważnie jest to materiał 2-letni (typu knip-boom) albo jednoroczny, dobrze rozgałęziony. Można również użyć drzewek 7–8-miesięcznych, które są słabsze kondycyjnie, ale mają wiele drobnych rozgałęzień, co ułatwia formowanie. Warto pamiętać, że dużo mniej kłopotów ze wzrostem i owocowaniem stwarzają drzewka na karłowych podkładkach. Na silniej rosnących łatwiej tworzą powierzchnię owoconośną, natomiast nieco później zaczynają obficie i regularnie owocować, więcej jest też problemów z przemiennością owocowania. Termin Cięcie i formowanie drzew może być wykonywane w okresie przerwy wegetacyjnej, aż do kwitnienia. Wykonane za wcześnie stwarza jednak ryzyko przemarznięć, szczególnie odmian wrażliwszych i w słabszej kondycji zdrowotnej. Dlatego bezpieczniej jest rozpoczynać cięcie w drugiej połowie lutego, kiedy niebezpieczeństwo wystąpienia mrozów i dużych różnic temperatury jest mniejsze. W praktyce tzw. cięcie zimowe sadownicy często rozpoczynają już w końcu listopada, na początku grudnia, a kończą 2–3 tygodnie po kwitnieniu. Przyczyną wczesnego rozpoczynania cięcia są duże powierzchnie sadów i brak wykwalifikowanej siły roboczej. W pierwszej kolejności tniemy drzewa starsze i odmiany mniej wrażliwe na mróz (np. ‘Alwa’, ‘Gloster’, ‘Ligol’, ‘Cortland’, ‘Paulared’), dopiero potem bardziej wrażliwe (np. ‘Gala’, ‘Šampion’, ‘Elise’, ‘Fuji’). Drzewka sadzone jesienią i wiosną powinny być cięte zawsze wiosną po rozpoczęciu wegetacji. Po cięciu opryskujemy drzewa preparatami zabezpieczającymi je przed porażeniem przez choroby kory i drewna (np. Topsin M 500 SC, preparaty miedziowe). Obecnie sprawdza się także skuteczność preparatów zawierających efektywne mikroorganizmy (np. EmFarma Plus). Cięcie zimowe uzupełniamy kolejnym, wykonywanym w maju lub czerwcu. Wtedy obrywamy lub wycinamy młode pędy konkurujące z przewodnikiem. Można także wyrywać pędy wyrastające z pąków śpiących, które rosną wewnątrz koron przy pniu, a także na grubych konarach. W tym samym czasie, w innych regionach Europy (np. nad Jeziorem Bodeńskim) skraca się przewodniki, co ogranicza niekontrolowany wzrost pędów części wierzchołkowej (dominację wierzchołkową). Rola światła W koronach dobrze ciętych i formowanych światło dociera w dostatecznej ilości także do wewnętrznych i dolnych partii drzew, owoce są jednakowej wielkości, zdrowe, wybarwione, nieuszkodzone przez choroby i szkodniki. Pamiętajmy, że światło decyduje o tworzeniu pąków kwiatowych, zawiązywaniu i wzroście owoców oraz tworzeniu rumieńca. Na młodych drzewkach (do 3. i 4. roku po posadzeniu) nie ma z tym problemu – owocowanie jest obfite w całej koronie, owoce się dobrze wybarwiają. Na drzewach starszych obfite owocowanie znajduje się u wierzchołka koron, natomiast jest coraz słabsze w środku i u ich podstawy ze względu na brak światła. Do środkowych partii koron, szczególnie tam gdzie nie zachowano stożkowego charakteru wzrostu drzew, dociera tylko ok. 40% światła (w porównaniu z partiami wierzchołkowymi drzewa), a do podstawy koron zaledwie 20–25%. Dlatego głównym celem formowania jest poprawienie tych relacji. Jak ciąć i formować? Pytanie to zadają nie tylko młodzi sadownicy, ale także ci z dużym doświadczeniem. Niektórzy powierzają cięcie specjalnym ekipom. Z moich obserwacji wynika, że w dalszym ciągu wiele sadów jest ciętych źle, czego skutkiem są mniejsze plony i gorszej jakości owoce. Drzewa w sadach źle ciętych mają wegetatywny charakter wzrostu i rozwoju, wytwarzają silne przyrosty, głównie z pąków śpiących. Takie silne pędy zwykle nie są zakończone pąkami liściowymi, zagęszczają nadmiernie korony drzew i muszą być wycinane. Silne cięcie powoduje ponownie zbyt silną reakcję wzrostową i sytuacja powtarza się co roku. Niepotrzebnie stymulujemy silny wzrost i walczymy z drzewkiem (fot. 4). Niekontrolowanemu, zbyt silnemu wzrostowi można w pewnym stopniu zapobiec stosując cięcie korzeni, pni lub opryskując drzewa kilkakrotnie Regalisem 10 WG. Przed rozpoczęciem cięcia należy ocenić stan zdrowotny i potencjał produkcyjny poszczególnych odmian w sadzie. W tym celu nacinamy korę i drewno (fot. 5) na pniach, grubych pędach, pędach jednorocznych, krótkopędach, przecinamy pąki kwiatowe. Na drzewach uszkodzonych przez mróz zarówno kora, jak i miazga, a czasem i wiązki drewna są brązowe lub nawet czarne. Na silnie uszkodzonych drzewach opóźniamy cięcie nawet do okresu po kwitnieniu. Następnie powinniśmy przeanalizować dotychczasowy wzrost i owocowanie. Jeśli nas satysfakcjonują, wtedy cięcie można wykonywać w dotychczasowy sposób. Jeśli nie, trzeba dokonać zmian. Typy owocowania a sposób cięcia Sposób cięcia powinien uwzględniać typy owocowania poszczególnych odmian. Większość odmian w Polsce należy do II i III typu owocowania. Tworzą się na nich łatwo pąki kwiatowe, nie ma większych problemów z corocznym zawiązywaniem pąków i owocowaniem. Stosując podstawowe zasady cięcia, w tym cięcie w obrębie jednorocznego drewna (tzw. „klik”) istotnie poprawiamy zawiązywanie pąków kwiatowych, przez co mamy wpływ na regularność owocowania. Niektóre odmiany (‘Rubin’, ‘Cortland’) owocują głównie na jednorocznych przyrostach. W ich przypadku można zwiększać zagęszczenie poprzez tzw. cięcie na krótkopędy. Cięcie zimowe powinno być uzupełniane letnim (skracaniem, uszczykiwaniem pędów). Jak to zrobić? Cięcie i formowanie rozpoczynamy już w roku sadzenia. Przewodnika nie skracamy do chwili przerośnięcia wysokości palików czy drutów, względnie stosujemy tzw. „mini klik”, czyli przycinamy go nieznacznie o kilka cm. Pędy boczne piętra dolnego, w zależności od ich długości, skracamy o 1/3–1/4. Zapobiega to ogałacaniu tych pędów, a także powoduje ich usztywnianie. Wycinamy też pędy zbyt nisko rosnące na pniu, wyrastające pod ostrym kątem, nadłamane i chore, oraz te, których średnica jest dużo większa od połowy grubości przewodnika. Tak postępujemy przez pierwsze 2 lub 3 lata. Dążymy do uformowania koron, stąd takie cięcie nazywamy formującym. Cięcie na „klik” zwykle wykonujemy na przewodniku i pędach jednorocznych będących przedłużeniem pędów piętra podstawowego (fot. 11). Cięcie takie usztywnia przewodnik i pędy boczne, a jednocześnie stymuluje tworzenie pąków kwiatowych. Wykonujemy je przez cały okres życia sadu. „Okno w koronie” uzyskujemy poprzez wycinanie nadmiaru silniejszych pędów wyrastających powyżej pierwszego piętra. Cięcie to rozpoczynamy już od 2. lub 3. roku po posadzeniu. W ten sposób rozpoczynamy tzw. cięcie odnawiające (fot. 12), które trwa do końca życia sadu. Pamiętajmy – najlepsze owoce rodzą się na 2- i 3-letnich pędach, a więc należy stosować rotację pędów. U wierzchołka wycinamy te starsze niż 2- lub 3-letnie, a w środku korony starsze niż 3- lub 4-letnie. Na gałęziach piętra podstawowego postępujemy podobnie jak na przewodniku. Pędy drugiego rzędu nie mogą być starsze niż 2 lub 3 lata. Zwykle w pierwszej kolejności wycinamy nadmiar pędów wyrastających w dolnych partiach grubszych gałęzi (od dołu), pozostawiamy te krótsze zakończone pąkami kwiatowymi i rosnące do góry. Na miąższość koron duży wpływ ma liczba pędów jednorocznych wyrastających zarówno na przewodniku, jak i pędach bocznych. Ich nadmiar także należy usunąć poprzez cięcie na czop. Usuwanie nadmiaru pędów, zarówno jednorocznych, ale szczególnie starszych to prześwietlanie koron, nazywane „cięciem prześwietlającym”. Cięcie na czop (sęk) umożliwia wymianę pędów starszych na młodsze, bardziej produktywne. W pierwszych latach po posadzeniu, podczas formowania koron, na czop wycinamy konkurenty przewodnika, ale także pędy zbyt grube, rosnące poniżej (fot. 13). Po pozostawieniu kilkucentymetrowego czopa wyrasta z niego wiele pędów, z których te zakończone pąkami kwiatowymi i wyrastające poziomo możemy pozostawić na kilka lat. Inne przeznaczamy na owocowanie tylko przez 1 rok. Na czop lub na tzw. „obrączkę” wycinamy wszystkie pędy zakończone pąkami liściowymi. Wymienione powyżej rodzaje cięcia nawzajem się uzupełniają. W pierwszych latach głównie formujemy korony, w kolejnych kończymy formowanie, a zaczynamy prześwietlanie. Stosujemy wtedy przeważnie cięcie odnawiające usuwając starzejące się pędy. W każdym wieku pamiętamy też o uzupełniającym cięciu fitosanitarnym. Technika i organizacja Dawniej osoby wykonujące cięcie miały do dyspozycji przeważnie jednoręczne sekatory i piłki zwane lisim ogonem oraz piłki na pałąkach. Ciężkie drabiny i stojaki nie ułatwiały pracy. Obecnie jest ona coraz łatwiejsza i lżejsza. Dysponujemy ergonomicznymi sekatorami, przeważnie dwuręcznymi, z przedłużanymi rączkami, piłkami z trwałymi brzeszczotami. Sekatory pozwalają na cięcie pędów o średnicy nawet do 2,5 cm. Oprócz tych poruszanych pracą mięśni, można ciąć sekatorami pneumatycznymi, hydraulicznymi lub elektrycznymi. Przyczepy ciągnione lub samojezdne są funkcjonalne, umożliwiają przemieszczanie się i pracę na różnych wysokościach, dobrze radzą sobie przy dużej pokrywie śniegu i na grząskim podłożu. W użyciu są też specjalne piły mechaniczne, którymi wycinamy grube gałęzie, a piły mniejszych rozmiarów służą do wycinania ran zgorzelinowych i rakowych. Mogą też być wykorzystywane pilarki spalinowe. Tnąc niższe drzewa korzystamy z funkcjonalnych sanek czy lekkich drabinek lub stojaków. W każdym przypadku powinniśmy zachować środki bezpieczeństwa. Znam przypadki upadku z platform, a nawet sanek, które skutkowały trwałym kalectwem. Dlatego bezwzględnie należy pamiętać o ubezpieczeniu osób pracujących, ich przeszkoleniu z zakresu prac na wysokościach oraz posługiwania się różnymi maszynami i narzędziami do cięcia. Maszyny, urządzenia, narzędzia i sprzęt pomocniczy (drabinki, stojaki itp.) powinny być wyremontowane i sprawne. Piłki i sekatory należy każdego dnia sprawdzać, czyścić, oliwić i ostrzyć. W tym celu używamy specjalnych zabezpieczeń, aby ostrza nie odkręcały się, ani nie blokowały. Przed cięciem poszczególnych odmian czy ich podobnie rosnących grup, wskazane jest przeprowadzenie szkoleń. Cięcie rozpoczynamy od górnych partii drzew, następnie tniemy środkowe i dolne części koron. Wszystkie pędy od razu zrzucamy w pas międzyrzędzi. Dobrze jest gdy cięcie rzędu drzew wykonują dwie osoby. Przynajmniej jedna z nich powinna dysponować stojakiem lub sankami umożliwiającymi wycinanie niepotrzebnych pędów u wierzchołków koron. W kwaterach, gdzie cięcie zakończono należy jak najszybciej usunąć lub rozdrobnić wycięte pędy, szczególnie wtedy, kiedy rozpoczyna się okres ochrony. Istotna też jest kontrola pracy w trakcie i po cięciu. Obserwujmy reakcję drzew po cięciu, zwłaszcza, jeżeli zauważyliśmy uszkodzenia mrozowe, a owocowanie zapowiada się niewielkie. Jest wtedy możliwość zapobiegania niekontrolowanemu wzrostowi pędów, względnie zahamowania opadania zawiązków owocowych. fot. 1–13 P. Gościło Przycinanie krzewów i drzew owocowych w lutym pozwala cieszyć się w sezonie dorodnymi owocami. Koniec zimy to idealny czas na to, by usunąć z roślin stare gałęzie. W ten sposób przyspiesza się rozwój nowych, młodych pędów. Jak przycinać krzewy owocowe, a jak drzewa? Dom i Ogród ogród Data publikacji Przycinanie róż to najważniejszy zabieg pielęgnacyjny róż, który pozwala: stworzyć pożądaną, zdrową strukturę krzewu. pobudza krzew do kwitnienia i intensywniejszego wzrostu, zmniejsza gęstość krzewu, jego długość i dopuszcza do rośliny więcej światła oraz powietrza, w konsekwencji pozwala ochronić przed chorobami grzybowym. Nim podejmiemy decyzję o cięciu - sprawdźmy jaki typ krzewu mamy. Jest to o tyle ważne, że inaczej tniemy róże rabatowe, inaczej pnące, czy pienne. Te wymienione wymagają corocznego cięcia, ale inne typy już nie. Żelazną zasadą podczas tego zabiegu jest zachowanie centymetrowego odstępu nad pąkiem. Cięcie wykonuje się ukośnie z górnym wierzchołkiem nad pąkiem, przy użyciu ostrego sekatora. Poza tym w pierwszej kolejności usuwamy pędy chore, słabe i powinno się przycinać róże? W okresie jesiennym pojawia się sporo zapytań dotyczących cięcia róż przed zimą. Jednak termin ten nie jest prawidłowym, ponieważ ryzykujemy uszkodzeniami mrozowymi, które mogą się wdać w roślinę, jeśli ta nie zaleczy ran do czasu wystąpienia pierwszych przymrozków. Okres takiej rekonwalescencji róż trwa ok. 3-4 tygodnie, więc łatwo się pomylić. Tym bardziej, że nie da się przewidzieć, kiedy pojawia się pierwsze ujemne temperatury. Najlepiej, jeśli za cięcie róż zabierzemy się na początku lub w połowie kwietnia. Jest to czas, kiedy ryzyko silnych przymrozków jest już znacznie niższe. Jednakże czasami cięcie można rozpocząć już pod koniec marca. Nie powinniśmy sztywno trzymać się tych terminów, gdyż w ostatnich latach pogoda była bardzo nieprzewidywalna. Ważne jest, aby róże przyciąć w czasie uśpienia, zanim ruszy wegetacja. Pomoże w tym regularnie obserwować rośliny. Jednakże wyjątkiem od tej reguły są róże kwitnące tylko raz w sezonie, które przycina się latem, po tym jak zrzucą kwiaty. Wiosenne przycięcie, obniży bujność ich obciąć je wiosną, ich kwitnienie nie byłoby tak bujne. Róże przycina się w dni słoneczne i suche, co pozwala ograniczyć ryzyko porażenia chorobami grzybowymi. Drugie cięcie, nazywane pielęgnacyjnym, wykonuje się już praktycznie przez cały okres kwitnienia roślin, usuwając przekwitnięte pąki i porażone chorobami gałązki. Wiosenne cięcie róż: jak ciąć różne grupy róż? Zobacz także Róże przycina się w zależności od grupy, do której należą. Oto zasady cięcia poszczególnych grup róż. róże wielkokwiatowe – większość pędów skraca się do wysokości 20-30 cm, a pędy cienkie i słabe skracamy nawet na wys. 15cm; należy pozbyć się pędów uszkodzonych, przemarzniętych i porażonych przez choroby. Po cięciu powinno pozostać 4-6 pędów; róże wielokwiatowe – przycina się na wysokości 30 cm u odmian niskich, a na 60 cm u odmian wysokich. Cięcie nie powinno być tak silne jak u róż wielkokwiatowych; róże miniaturowe – tnie się nisko, ok. 10-15cm powyżej poziomu gruntu, co dobrze wpływa na krzewienie; u róż pnących – pozostawia się kilka pędów głównych, a pędy boczne skraca się na długości 30-40 cm. róże okrywowe – przycina się sporadycznie, raz na kilka lat. Wymagają głównie cięć sanitarnych, a więc usuwa się pędy cienkie, uszkodzone, porażone oraz cięć odmładzających (usuwając część starszych pędów); róże parkowe – należą do najbardziej wytrzymałych, ale nie tnie się ich intensywnie. Co kilka lat można wykonać cięcie prześwietlające, które umożliwia usunięcie zbyt zagęszczonych, krzyżujących się i skierowanych do wnętrza pędów. O czym pamiętać już po zabiegu cięcia róż? Ten produkt może Ciebie zainteresować Zestaw dzwonków na telefon Tygodnik Poradnik Rolniczy Płacisz tylko 30,00 zł SPRAWDŹ Przycięte pędy najlepiej zebrać i spalić. Cięcia starych, grubych gałęzi można zabezpieczyć tzw. sztuczną korą, maścią ogrodniczą lub białą farmą emulsyjną z domieszką np. miedzianu. Przy dużej ilości ciętych powierzchni można opryskać krzewy preparatem przeciwgrzybowym np. Topsinem, miedzianem lub odwarem ze skrzypu. Należy używać czystego i naostrzonego sekatora, a po zabiegu można go odkazić np. denaturatem. Przy dużych, gęstych krzewach o cienkich pędach można użyć nożyc do żywopłotu. Bez obaw - cięcia są różom potrzebne. Nawet jeśli nie jesteśmy pewni czy dobrze to zrobiliśmy, zdecydowanie to tym roślinom pomoże. Jeśli przytnie się te kwiaty za mocno, jedyną szkodą dla nas będzie np. jej słabsze kwitnięcie, ale dla jej zdrowia będzie to także: Kiedy i jak przycinać róże, aby pięknie zakwitły? Oprac. Natalia Marciniak-Musiał Zdjęcie: Pixabay Odmiany poziomek polecane na balkon. Do uprawy na balkonie szczególnie polecane są odmiany poziomek, które obficie plonują, są mało wymagające i rodzą duże, aromatyczne owoce. Wśród takich odmian na szczególną uwagę zasługują cztery: 'Yellow Wonder', 'Rugia', 'Baron Solemacher' i 'Attila'. Posted by on sty 2, 2019 in Kwiaty i ogórd | Najpopularniejszymi drzewkami owocowymi uprawianymi w naszym kraju są jabłonie. Aby nasze drzewka pięknie owocowały należy pamiętać o odpowiednich zabiegach pielęgnacyjnych, oraz o opryskach. Najczęściej w naszym kraju uprawiane są jabłonie o słodkim i słodko-kwaśnym smaku. Odmiany deserowe najczęściej mają słodki smak, a bardziej kwaśne przeznaczone są na przetwory różnego rodzaju. Jabłka to nie tylko smaczne owoce, posiadają one duże wartości odżywcze, zwłaszcza witaminy z grupy B C K i beta karoten. Dzięki zawartości błonnika jabłka pomagają obniżyć zły cholesterol we krwi, są też doskonałym uzupełnieniem diety dla osób z cukrzycą i chorobami serca. Jabłonie mają szczególnie duże zapotrzebowanie na składniki pokarmowe w okresie kwitnienia, dlatego już wczesną wiosną czyli w kwietniu należy zastosować nawóz wieloskładnikowy przeznaczony pod drzewka owocowe, drugą i trzecią dawkę nawozu stosujemy około 4 tygodniowych odstępach. Należy także pamiętać o przerzedzanie zawiązków to zabieg ważny dla jakości produkowanych jabłek. ręcznie można przerzedzić już w czasie od kwitnienia do chwili gdy zawiązki będą mieć wielkość orzecha włoskiego, trakcie zabiegu należy usunąć najpierw zawiązki uszkodzone, słabe, należy pozostawić zawiązki wyrównane i silne.
Chcesz wiedzieć, kiedy należy wykonać omawiany zabieg, czyli przycinanie pędów brzoskwini? Cięcie gałęzi wykonuje się wiosną, w okolicy kwietnia, a drugie cięcie można przeprowadzić w lipcu. Wtedy usuwa się pędy, które nie mają owoców, a utrudniają dostęp promieni słonecznych do innych głębszych części korony.
Tymianek W ogrodzie tymianek można sadzić blisko krawędzi scieżek, wzdłuż murku ogrodowego lub w doniczkach. By urozmaicić spacery ogrodowe przyjemnym zapachem tymianku nie powinno się zapominać o umieszczeniu kilku wzdłuż alejek ogrodowych lub pomiedzy schodami. Tymianek wygląda dosyć ładnie w małych skupiskach. Roślina świetnie posłuży jako kotwica dla innych w zimie, gdyż zachowuje swój kolor przez cały rok. Tymianek równiez świetnie nadaje się do upraw doniczkowych, zarówno sam jak i w kombinacji z innymi, nie przytłaczającymi go, roślinami. Tymianek kwitnie wiosną i latem, upiększając ogród małymi, dwuwargowymi kwiatami atrakcyjnymi dla pszczół. (GGK) Gleba uprawa i opieka Tymianek powinno uprawiać się w dobrze nasłonecznionym miejscu. Pierwsze sadzenia należy rozpocząć wczesną wiosną po ustąpieniu mrozów. Roślinę sadzimy w dobrze nawodnionej glebie o PH wynoszącym około tymianek preferuje lekko alakaiczne środowisko. Jesli zachodzi taka potrzeba w celu regulacji PH mozna dodać do doniczki lub bezpośrednio do gleby cytrynę. Wskazane jest także używanie nawozów wolnorozpuszających się, przed lub w trakcie sadzenia oraz każdej nastepnej wiosny. Tymianek musi mieć zapewnioną glebę o znakomitym drenażu. Łatwy do uprawy, tymianek wymaga mało opieki z wyjątkiem dostarczenia światła w pierwszym roku uprawy. Należy nie zapominać o tym także po ostatnich wiosennych mrozach, by roślina nie stała się krucha i nie zdrewniała. Przycięcie czubka łodyg pozwala na pełen rozkwit tymianku, ale należy powstrzymać się przed tym na miesiąc przed jesiennymi mrozami tak, by roślina zdążyła zdrewnieć. Tymianek należy przycinac o około 1/3 wysokości wiosną , zawsze ciąć powyżej punktów, gdzie widać nowe odrosty, nigdy poniżej bezlistnych, zdrewniałych łodyg. Tymianek cytrynowy jest bardziej żywotny niż inne odmiany tymianku. Na północy i w zimnych strefach klimatycznych można przykryć tymianek stroiszem lub warstwą kory - po zamarźnięciu gleby - aby uchronić roślinę przed szkodami wyrządzanymi przez zimę. Rozwiązywanie problemów Przędziorki mogą stanowić problem przy suchej pogodzie. Należy także uważać na zgniliznę korzeni i choroby grzybicze w wilgotnym klimacie. Dobry drenaż, dobra cyrkulacja powietrza oraz sposób sadzenia opisany powyżej pozwoli zminimalizować ryzyko chorób. Zbiory i magazynowanie Czas zbiorów jest dowolny, nawet w zimie tam gdzie tymianek pozostanie zielony. Najintensywniejszy smak rośliny uzyskamy poprzez zbiory przed kwitnięciem, jednak wystarczający aromat rosliny utrzymuje się przez cały rok. Należy także oskubywać maleńkie liście ze zdrewniałych łodyg przed użyciem. Zastosowanie Tymianek łatwo się przechowuje w formie suszonej, schłodzonej czy zamrożonej oraz zakonserwowany w oleju czy occie. Małe listki tymianku są podatne na suszenie. Tymianek dla smaku można dodawać do masła czy majonezu. Jako przyprawa ma zastosowanie w potrawach fasolowych, mięsnych, gulaszach oraz warzywach o silnym, wyrazistym smaku takich jak kapusta. Odpowiednie odmiany tymianku (cytrynowe) można użyć przy gotowaniu owoców morza czy każdej innej potrawy oraz przy przygotowanu cytrynowych dipów. Mój tymianek był piękny kilka miesięcy temu. Teraz ma dużo gołych łodyg z małą ilością liści. Co się stało? Tymianek ma od czasu do czasu tendencję do wyglądania na martwy i wymaga przycinania by odzyskać swój dawny wygląd. Czasami dzieje się tak z powodu uszkodzeń w okresie zimowym lub po okresie letnim, kiedy aura była wyjątkowo parna i wilgotna. Należy lekko przyciąć roślinę, a nastepnie zmusić ją do ponownego wzrostu poprzez nawadnianie z rozpuszczonym nawozem. Należy nie zapominać o przycinaniu w okresie wegetacji by uniknąć tej sytuacji ponownie. Ponadto rozdrobnienie gleby spowoduje niższą wilgotność wokół łodyg i liści co zmniejszy prawdopodobieństwo wystapienia gnicia i chorób liści. Mój tymianek nie wygląda tak dobrze jak u sąsiada. Co się stało? Różne odmiany wygladają inaczej,ale smakują należy się tym przejmować. Jak mogę dokonać dzielenia/rozmnożenia tymianku tak jak innych bylin? Po pierwsze musisz pozostawić roślinę macierzystą wraz z korzeniami by zminimalizować ryzyko strat. Najbezpieczniejszą metodą byłoby użycie ostrego narzędzia np. noża do wycięcia dynamicznie rosnacego tymianku zakorzenionego w glebie - wraz z glebą oczywiście. w takiej formie tymianek nadaje się do przeniesienia/transportu. Jeśli kępka tymianku nie posiada korzeni posadź roślinę przy innej, a spokojnie dołaczy do reszty i zapuści korzenie. Po usunięciu gleby wraz z rośliną wypełnij pozostałe dziury kompostem lub wodą. Jak mam zbierać tymianek w celach kulinarnych? Przycinanie/zbieranie tymianku może wydawać się nudne, ale wbrew pozorom nie jest aż tak złe jak się wydaje. Sam proces ścinania przecież pomaga roślinie w prawidłowym wzroście. Należy chwycić małe skupiska tymianku i odciąć sekatorem lub nożem kuchennym. Należy starać się ucinać tymianek w miejscach, gdzie nie wystepują liście,gdyż w tych miejscach istnieje prawdopodobieństwo,że tymianek nie odrośnie. Kiedy zbierzesz już wystarczająco dużo tymianku (np. tyle ile wymaga przepis), należy zabrać tymianek do kuchni, opłukać wodą i wysuszyć pomiędzy ścierkami/ręcznikami. Użyj kciuka lub palca wskazującego drugiej ręki by chwycić trzpień w pobliżu miejsca,gdzie chwyciłeś pierwszą ręką i przesuń palcem do miejsca ten sposób usuniesz małe liście. Możesz użyć ich w całości lub posiekać na desce. Radzimy, jak uprawiać jabłonie, kiedy je przycinać, nawozić i na co jeszcze zwrócić uwagę, by dobrze owocowały. ABC uprawy jabłoni. Sprawdź, gdzie sadzić i jak przycinać te drzewa.
W maju floksy szydlaste tworzą piękne poduszki kwiatów - białe, różowe lub fioletowe. Kwitnienie, choć już nie tak obfite, powtarzają w sierpniu. Przycinanie po przekwitnięciu nie jest potrzebne. Co innego, jeśli pędy za bardzo się rozrosną na rabatach albo obeschną (z różnych przyczyn). Wtedy można wziąć sekator i je przyciąć, ale z boków, nie od góry. Po przekwitnięciu floksy rosną bardzo intensywnie. Choć nie są to rośliny ekspansywne, ich szydlaste pędy potrafią wyjść poza rabatę. Gdy to przeszkadza, można je skrócić sekatorem. Nie radzę robić tego ręcznie. Pędy floksów nie są - co prawda - supermocne, ale łatwo w ten sposób wyrwać te, które chcemy pozostawiać (mają drobne, słabe korzenie). Przekwitłych kwiatów floksów szydlastych się nie ścina. Zresztą byłoby to trudne, bo są ich setki. I tak floksy zakwitną ponownie w sierpniu, kiedy dzień znowu trwa ok. 15 godzin. Kwiatów nie będzie jednak tak dużo, jak wiosną. Tak wyglądają floksy szydlaste tuż po przekwitnięciu. Nie trzeba ich przycinać Floksy wymagają jednak czasem cięcia pielęgnacyjnego, np. jeśli za bardzo się rozrosną na boki lub obeschną. Poniżej przykład drastyczny:) okropnie wyglądały w połowie kwietnia floksy rosnące między kamieniami przy schodach do mojego domu. Były deptane i maltretowane łopatą do śniegu całą zimę. Wymagały przycięcia. Na czerwono zaznaczyłam uschnięte pędy do usunięcia: same floksy po cięciu: później:
2-3 minuty. Winogrona powinno się regularnie przycinać – dwa, albo trzy razy w sezonie. Dzięki zabiegowi owocowanie będzie obfite, a dodatkowo roślina będzie miała atrakcyjny pokrój. Jest to tym ważniejsze, że przy zaniedbaniu pnącze może "dziczeć". Dokładny sposób cięcia zależy od odmiany, a także formy uprawy. 59. Technika cięcia Cięcie pędu jednorocznego. a) cięcie prawidłowe, b) za wysokie cięcie, c) zły kierunek cięcia, d) za niskie cięcie Jest kilka ważnych kwestii technicznych, które należy zachować przy cięciu drzewek owocowych. Młode pędy tniemy ukośnie na wysokości około 5mm nad pąkiem (oczkiem), cięcie nie powinno być ani za wysoko, ani za nisko. Cięcie skośne powinno być tak wykonane, by najwyższy punkt znajdował się nad oczkiem. W ten sposób woda będzie spływała nie zalewając pąka. Kolejną ważną rzeczą jest kierunek w jakim jest zwrócone ostatnie pozostawione oczko. Powinno być skierowane na zewnątrz korony, ponieważ w ten sposób pęd, który wybije będzie rósł w kierunku bardziej na zewnątrz korony. Oczko pozostawione do środka korony, będzie powodowało zagęszczenie pędów w koronie. Inaczej, jest w przypadku drzewek kolumnowych gdzie zostawiamy oczko zwrócone w kierunku – do korony, ponieważ drzewka takie mają zachować zwarty pokrój. Etapy cięcia grubych konarów: a) podcięcie gałęzi od dołu, b) odcięcie od góry, c) cięcie docelowe “na obrączkę” Przy cięciu starszych konarów musimy uważać na obłamywanie się ich pod własnym ciężarem, co powoduje rozdarcie się korony. Aby tego uniknąć prawidłowe cięcie wykonuje się w 3 etapach. Pierwsze cięcie wykonujemy od dołu gałęzi i ucinamy ją mniej więcej do połowy – kilka, kilkanaście cm dalej od miejsca cięcia docelowego. Następnie przycinamy od góry, a gdy zostanie nam już tylko krótki fragment, ucinamy go na gotowo na tzw. “obrączkę”. Przycinanie na obrączkę polega na przecięciu gałęzi za zgrubieniem (obrączką) znajdującym się u nasady konara. Średnica w tym miejscu jest mniejsza, zatem i rana będzie mniejsza i szybciej się zagoi. Narzędzia do przycinania drzew owocowych Do cięcia drzew owocowych służą piły ogrodnicze i sekatory ręczne. Na rynku dostępne są różne modele z pałąkiem lub bez pałąka. W celu wykonania dobrej przycinki drzew owocowych ważne jest by narzędzia były zawsze czyste, zdezynfekowane i naostrzone, tak by powierzchnia cięcia była gładka, a nie poszarpana. Ułatwi to zabliźnianie się ran. Do mniejszych pędów używamy sekatorów ręcznych, które mają dwie części robocze, ostrze i stalnicę. Sekator trzymamy tak by stalnica znajdowała się po stronie gałęzi odcinanej. Ponieważ ta strona jest zgniatana i mogła by nam uszkodzić pąk. Po tak wykonanym cięciu pozostaje nam gładka powierzchnia łatwa do zagojenia. Przy nieco grubszych pędach, lub tych znajdujących się wyżej używamy sekatorów oburęcznych. Tam gdzie jest to możliwe używamy sekatorów, ponieważ cięcie jest gładsze. Jeśli jednak gałąź jest za gruba wtedy do pracy używamy piły. WAŻNE ! Zarówno grzyby jak i bakterie mogą być przenoszone – z drzew chorych na drzewa zdrowe – na ostrzach narzędzi, którymi wykonujemy cięcie. Aby tego uniknąć, po przejściu z drzewa na inne drzewo należy zdezynfekować narzędzie maczając je np. w denaturacie. Wilki na drzewach owocowych Drzewko owocowe z licznymi wilkami. Zanim przejdziemy do opisywania metod formowania korony, musimy dowiedzieć się co to są “wilki” na drzewach owocowych? Jest to pojęcie bardzo często używane wśród sadowników. Otóż wilki są to silne, młode pędy wyrastające z konarów lub przewodnika, przeważnie rosnące pionowo do góry, które przez jeden sezon wegetacyjny mogą osiągnąć długość nawet do 1,5m. Występują głównie na jabłoniach, gruszach i śliwach. Długość i ilość takich pędów jest większa gdy drzewko rośnie na glebie żyznej, zasobnej w składniki pokarmowe. Dodatkowo siła wzrostu i liczebność wilków zależy od zastosowanej podkładki. Na podkładkach silnie rosnących wilków będzie więcej, na karłowych – mniej. Wilki stanowią konkurencję dla owoców o składniki pokarmowe, wodę i zabierają światło słoneczne. Wpływają negatywnie na jakość owoców, wybarwienie i smak. Brak światła powoduje również opóźnienie zbiorów, owoce dłużej dojrzewają. Konieczne jest zatem usuwanie wilków. Podstawowym terminem wycinania wilków jest zimowe cięcie zasadnicze. Czynność tą można opóźnić do wiosny lub wykonać latem. Zwlekanie wpływa pozytywnie, ponieważ im później je usuwamy, tym wolniej będą rosły w następnym sezonie. Najlepiej wykonać ten zabieg w dwóch terminach, przy przycinaniu zimowym i ponownie podczas cięcia letniego. Kiedy przycinać drzewka owocowe Najlepszym terminem do przycinania drzew owocowych jest zima na przedwiośniu, wiosna i lato z wyłączeniem jesieni. Cięcie drzew jesienią zmniejsza ich wytrzymałość na mróz i skutkuje silnym wyrastaniem wilków w roku następnym. Najpowszechniejsze w naszym kraju jest cięcie późnozimowe. W dużych sadach, ze względu na dużą powierzchnię cięcie rozpoczyna się już od stycznia, a kończy dopiero na koniec kwietnia. Jeśli cięcie rozpoczyna się w styczniu to najpierw należy ciąć gatunki i odmiany najbardziej odporne na mróz, a dopiero później bardziej wrażliwe. Jeśli mamy podejrzenia, że drzewo zostało uszkodzone przez mróz to z cięciem czekamy do czasu wybicia pąków by móc dokładnie ocenić, które pędy zostały uszkodzone. Coraz częściej zaczyna być stosowane cięcie letnie. Jest ono o tyle korzystne, że nie powoduje tak silnych przyrostów wilków, oraz działa skarlająco. W przypadku jabłoni cięcie 3-4 tygodnie przed zbiorem powoduje lepsze wybarwianie owoców. Brzoskwinie, czereśnie, wiśnie i wczesne odmiany śliw przycina się po zbiorach. Cięcie podstawowe – zimowe, wczesnowiosenne Przycinanie drzew owocowych zimą Przycinanie drzew owocowych na przedwiośniu jest najczęściej stosowane wśród sadowników. Gdy ziemia jest zmarznięta, procesy życiowe roślin są spowolnione. Korzenie znajdują się w stanie spoczynku i hormony wzrostowe są zatrzymane. Cięcie nie powoduje wtedy większych zmian w roślinie. Wraz z nadejściem wiosny rozpoczyna się rozwój korzeni, pędów i pąków. Rośliny chcąc nadrobić straty części nadziemnej spowodowane cięciem, uruchamiają silnie hormony wzrostu. Drzewo chce odbudować ubytki, odtwarza dużą ilość liści i aktywuje fotosyntezę. Wraz z cięciem ubyło pąków kwiatowych, zatem zawiązuje się mniej owoców. Nie ponosimy jednak z tego powodu straty, ponieważ w rezultacie otrzymujemy owoce lepsze jakościowo. Odmłodzone drzewo daje owoce większe, smaczniejsze, jędrniejsze i z większym rumieńcem. Cięcie wiosenne drzew owocowych po kwitnieniu Im później wykonujemy przycinanie drzew owocowych tym bardziej osłabiamy ich wzrost. Rośliny ogrodowe pozbawione części kwiatów, pędów, liści, składników pokarmowych zostają skarlone o 10-20%. Cięcie po kwitnieniu sprzyja lepszemu plonowaniu oraz wybarwieniu owoców. Na młodych drzewkach cięcie w tym terminie można stosować 3-4 lata po posadzeniu, kiedy zakończone jest już formowanie korony. Najwyraźniejszy efekt, czyli osłabienie wzrostu, korona mniejsza, luźniejsza, owoce lepiej wybarwione otrzymamy stosując powyższe cięcie 7-14 dni po kwitnieniu i powtarzając w kolejnych latach. Jest to zabieg prosty w wykonaniu, bezpieczny, bez negatywnych skutków. Przycinanie letnie Cięcie letnie polega na usunięciu pędów zagęszczających i zacieniających koronę. W głównej mierze są to wilki, które powstały na skutek cięcia wczesnowiosennego. W takim zagęszczeniu owoce są małe, mniej wybarwione, później dojrzewają, a samo drzewo zawiązuje mniej pąków kwiatowych na następny rok. Żeby naprawić skutki wcześniejszego przycinania drzewek owocowych ponawiamy zabieg około połowy lata. W przypadku drzew ziarnkowych, cięcie w okresie 4 tygodni przed zbiorem, powoduje, że owoce nabierają intensywnego, rozległego, czerwonego rumieńca. Usuwamy około 75% wszystkich najsilniejszych wilków, wycinając je u nasady. Pomijamy te słabe, rosnące bardziej poziomo, krótsze niż 40cm umieszczone w pobliżu jabłek, ponieważ są dla nich źródłem składników odżywczych. Dodatkowo pędy te będą potrzebne do zawiązywania owoców na rok następny. W przypadku drzew pestkowych (czereśnie, wiśnie, morele, wczesne śliwy) cięcie letnie wykonujemy po zbiorze owoców. Przycinanie o tej porze roku drzew pestkowych podyktowane jest w głównej mierze aspektami zdrowotnymi. Proces zabliźniania ran po cięciu letnim jest znacznie szybszy, temperatura jest wyższa oraz powietrze jest bardziej suche – niż ma to miejsce wiosną. W dodatku niektóre zarodniki grzybów zakaźnych nie są wytwarzane o tej porze roku. Drzewa pestkowe, ze względu na to, że są wrażliwe na zakażenia ran chorobami kory i drewna – optymalniej jest przycinać latem w dzień suchy, słoneczny. Zobaczysz mniejszy wpływ na zimotrwałość i ogólny stan drzew. Przycinanie w niewielkim stopniu zmniejsza zimotrwalosc, przez co drzewo jest podatne na zimowe zranienia z powodu bardzo niskich temperatur przez 2-3 tygodnie po posadzeniu. Przycinanie latem mozna przeprowadzic pod koniec lipca lub w sierpniu, ale trzeba Uważaj, aby w tym Chcesz aby twój ogród po zimie był przygotowany do wydawania owoców. Powinieneś przycinać korony roślin aby się rozrastały, wypuszczały nowe pędy. Każdy rodzaj rośliny wymaga innego cięcia i wykonuje się je w innym celu. Zobacz jak zadbać o rośliny na wiosnę i jakich narzędzi ogrodniczych martwe, suche i nadłamane gałęzie. Aby sprawdzić czy gałąź umiera natnij lekko jej korę, jeśli ma kolor zielony – zostaw ją, jeśli brązowawy – owocowe przycinaj tak, by je prześwietlić. Usuń pędy płonne i ozdobne przycinamy z reguły wtedy, gdy ich gałęzie przeszkadzają w przechodzeniu w ich pobliżu lub gdy ich rozmiar zagraża np. budynkom. Jabłonie i wierzby o zwisających gałęziach lubią gdy się je przycina, podobnie jak lipy, choć te ostatnie same w sobie mają ładny pokrój. Skracania i ścinania gałęzi nie lubią natomiast kasztanowce i będziesz chciał skrócić gałęzie zrób to kilka centymetrów ponad bocznymi odgałęzieniami. W przeciwnym wypadku może to doprowadzić do uschnięcia znacznej części ozdobne przycinaj w zależności od gatunku. Świeżo posadzone, nieduże krzewy przytnij do ok. 20-25cm by się rozkrzewiły. Gatunki kwitnące latem przytnij znacznie więcej, nawet do o kolorowych liściach mocno skróć, by wypuściły dużo młodych pędów. Jeśli były one szczepione na pniu, przycięcie należy przeprowadzić ok. 15cm od miejsca w twoim ogrodzie znajdują się rośliny uformowane np. w kulę, obetnij tylko te gałązki, które wychodzą poza kontur często odmarzają do granicy śniegu, tak więc zostaw tylko 3-7 najsilniejszych gałęzi, wytnij słabsze. Natomiast te, które postanowiłeś zostawić przytnij na wysokości trzeciego lub czwartego oczka skierowanego na zewnątrz najlepiej ciąć wzdłuż wyznaczonej wcześniej linii za pomocą sznurka. Możesz do tego użyć nożyc ogrodowych o długich ostrzach lub piły elektrycznej bądź spalinowej. Z reguły skraca się żywopłoty o 10-20cm każdej wiosny tak, aby rozszerzał się ku pnączy przez kilka pierwszych lat przycinaj o 1/3 długości nawet do połowy, aby wykształcić ich mocną podstawę. W kolejnych latach wytnij gałęzie uschnięte lub te, które nadmiernie zagęszczają roślinę. Pozostałe przycinaj drzewa podczas dodatniej temperatury. Wykonuj cięcie ukośne skierowane tak, by woda z rany spływała w dół gałęzi. Używaj w tym celu ostrych narzędzi, by powierzchnia cięcia była zranienia drzewa o dużej powierzchni smaruj maścią ogrodniczą zapobiegającą wtargnięciu bakterii i silnym cięciu drzewa potrzebują odpowiedniego do trawyDoskonałe narzędzie dla perfekcjonistów, których celem jest utrzymanie idealnego trawnika, dotarcie do trudno dostępnych miejsc dla kosiarek, tj. brzegi trawników, obszary pod niskimi krzewami, zbocza, pochyły teren. Jest to odpowiednie narzędzie również dla osób ceniących wygodne rozwiązania, ustawione pod właściwym kątem, posiadające dźwignie, nie wymaga dużych nakładów siły. Sprawdzają się także kosy spalinowe i i piłaSekator i piła sprawdzą się do krzewów i drzew. Rozważając wybór odpowiedniego sekatora zetkniemy się z opcją:sekatora krótkiego, służącego do przycinania pędów o grubości do 30 kolei sekatory z długimi rączkami przeznaczone są do przycinania pędów o większej grubości 25- 50 mm. Są też sekatory na wysięgniku, dzięki którym nie potrzebujemy drabiny. Do cięcia suchych pędów polecane są sekatory kowadełkowe, będące w stanie przeciąć nawet bardzo twarde drewno. Nie są natomiast polecane w przypadku żywych pędów, ponieważ powodują ich zmiażdżenie. Do takich pędów idealnie nadają się sekatory natomiast nadają się do przycinania gałęzi drzew, mamy do dyspozycji:piły z rączką proste, nadające się do cięcia, zarówno żywych gałęzi, jak i suchego drewna i wygięte, służące wyłącznie do przycinania żywych piły można zamocować na wysięgniku, co pozwala na usuwanie gałęzi na dużych wysokościach, dochodzących do 6 m. Wymienić należy także piły kabłąkowe, posiadające wymienne ostrza, dzięki czemu nadają się do drewna suchego, jak i mokrego. Pozwalają na prace w trudno dostępnych ogrodu dzięki nowoczesnym, wygodnym narzędziom tnącym może być przyjemna, a nawet relaksująca. Dzięki ręcznym nożycom i sekatorom odnajdziemy w sobie talent artystyczny, nożyce elektryczne zaoszczędzą nasz cenny czas, piły i pilarki pozwolą na właściwą pielęgnację na wysokości. Współczesne narzędzia ogrodnicze nie tylko posłużą do prostych czynności, ale i pozwolą laikom stworzyć fantazyjne formy. s9as.
  • zbk4pwwocn.pages.dev/82
  • zbk4pwwocn.pages.dev/62
  • zbk4pwwocn.pages.dev/34
  • zbk4pwwocn.pages.dev/53
  • zbk4pwwocn.pages.dev/40
  • zbk4pwwocn.pages.dev/49
  • zbk4pwwocn.pages.dev/18
  • zbk4pwwocn.pages.dev/58
  • jak przycinac jabłonie na wiosne